پیری

پیری وجوانی پی‌هم چون شب و روزند

ما شب شد و روز آمد و بیدار نگشتیم

احسان

گر  از  دوست چشمت بر احسان اوست

تو در بند خــــویشی نه در بند دوست

کوه

رود راهی شد به دریا کوه با اندوه گفت

می روی اما بدان دریا زمن پایین تر است

ارادت

من به شهریورِ چشم تو ارادت دارم

تو به دی ماهِ دلم گوشه ی چشمی داری؟

عشق

عشق آمد عقل برفت از آن در دیگر برون

منزل دل کوچک است یک را بباید برگزید