وصال

کاش ذکری یادمان می داد در بابِ وصال

در مفاتیح الجنانش؛ شیخ عباس قمی

آبشار

شانه‌هایم تاب زلفت را ندارد، پس مخواهتخته‌سنگی زیر پای آبشاری بشکند

عید قربان

آمدی و هر خیال دیگری غیر از تو راپیش پایت سر بریدم،عید قربانی مگر؟

سبز

سبز می پوشی، کویر لوت جنگل می شودعاقبت جغرافیا را هم تو عاشق می کنی

غرور

نمی خواهم غرورم را شکست دیگری باشداگر بر گونه هایم ردِ کارونی نمی بینی

تشنه

من در تبت اسیرم و تو تشنه ی منی

افتاده اند ، ماهی و دریا به تور هـم

 تعداد آرایه های ادبی که در این بیت به کار رفته قابل شمارش نیست

بادام

فهمیده ام از چشم تو تلخ است نگاهت

چون رشته ی من رشته ی بادام شناسی ست

مرگ

روز مرگم نه به خود زحــمت بسیار دهید

 نه به من بر سـر گور و کفن آزار دهید  

  نه پی گورکن و قاری و غسال رویـــد

 نه پی سنگ لحد پــول به حجار دهید 

   به که هر عضو مرا از پس مرگــم به کسی

 که بدان عضو بود حاجت بسیار دهید

   این دو چشمان قوی را به فلان چشــم‌چران

 که دگر خوب دو چشمش نکند کار دهید  

  وین زبان را که خداوند زبان‌بـازی بود

 به فلان هوچی رند از پی گفتـار دهید  

 کله‌ام را که همه عمـــر پر از گچ بوده‌است

 پاک تحویل علی اصغر گچکار دهیــد  

  وین دل سنگ مرا هم که بود سنگ سیـــاه

 به فـــلان سنگ‌تراش سر بازار دهید  

  چانه‌ام را به فلان زن که پی وراجی است

 معده‌ام را به فلان مرد شکمخوار دهید  

  در سر سفره خورَد فاطمـه، بی‌دندان، غم 

 به که دندان مرا نیز بــدان یار دهید

شیطان

ما کاسه های داغتر از آش بوده ایمشیطان زیاد دشمن پروردگار نیست

شیطان

شیطان از اول خوب می دانست آدم کیستبگذار لافِ عشق تهمت آفرین باشد

مریم

تا نبندی ز سخن لب، نشود دل گویانطق عیسی ثمرِ روزه ی مریم باشد

حلوا

ما از تو،به غیر از تو نداریم  تمنّاحلوا به کسی دِه که محبّت نچشیدست

اسلام شناسی

ابرویِ توهرجاست خودِ کفر همان جاستاین ساده ترین شیوه ی اسلام شناسی ست

ارادت

من به شهریورِ چشم تو ارادت دارمتو به دی ماهِ دلم گوشه ی چشمی داری؟....

چوپانی

خوب می فهمم چه حالی دارد از بی همدمیپابه پای گرگ ها سرگرم چوپانی شدن....

صید

یاد آن روز که از زلف گره وا می کرد

دو جهان بسته ی آن جعد چلیپا می کرد

غمزه و قهر و عتاب و گله و عشوه و ناز

بهر صید دلم اسباب مهیا می کرد