بگریم

جانا ز فراقت همه شب زار بگریم

بر حال خود و این دل خونبار بگریم

ای کاش بدانی که من از عشق تو مستم

رفتی که من از داغ تو، خمار بگریم

بختم چو شب تار سیاه است و پریشان

در سینه ی پنهان شب تار بگریم

محتاج به دلداری و درمان تو هستم

بیمارم و بی یار و پرستار بگریم

تا کی کنم از درد فراق تو شکایت؟

هر شب ز غمت دائم و بسیار بگریم

عاشق طلب عشق ز معشوق برآرد

من در طلبت خسته و ای یار بگریم

پنهان مکن از من نگه سبز نگاهت

پیداست که من در غم دیدار بگریم

گویند که از عالم خاکی بگسستی

بر سر کنم این خاک و از این کار بگریم

عشق

بی شک جهان را به عشق کسی آفریده اند

چون من که آفریده ام از عشق جهانی برای تو

سوختن

به پیش شمع اگر پروانه سوزد نیست دشواری

چه باک از سوختن آن را که بر بالین بود یارش

قرض

بوسه ای بر من بدهکاری ز وقت رفتنت

پس ادا کن قرض خود، این صبر طولانی بس است

غنچه

هر غنچه که بشکفت دگر غنچه نگرددالا دو لب یار که گه غنچه ، گهی  گل

یک نفر

یک نفر هست که گم کرده دلش را اینجا

به خودش پس بده بی زحمت اگر دست شماست