شاعر

این غم انگیز ترین شعر جهان خواهد شد...

شاعری واژه به سر دارد ومعشوقی، نه...!

توفیر

گیرم عاقل بشوم، پیشِ تو، توفیرش چیست؟

قد موهای سرت عاشقِ احمق داری...!!!

قند

تنها دهان تو ست که دل را نمی زند

قندی که در مکرر خود نامکرر است

نجوا

آنقدر در حسرت دوریِ تو نجوا کنم...


تا خدا گوید بیا این هم عزیز دردانه ات...!!!

انجمن

من بودم و او بود و دگر هیچ کس امشب...


غم جای تو خالی که عجب انجمنی بود...!!

ختم

جمعه شب ها دلم از عشق تو سر ریز شود

شنبه ها مجلس ختم دل دیوانه ی ماست.

مردن

می سرایم به امیدی که تو خوانی ور نه


آخرین مصرع من قافیه اش مردن بود

نستعلیق

هیچ چشمی بعد تو شعری  به من القا نڪرد

هیچ خطی غیر ابروی  تو نستعلیق نیست