شنبه

شنبه و تنهایی و باران پاییز و سکوت...

گر تو هم بودی چه روز بی نظیری داشتم ...

چارمحال

یک دفتر ویک پرسش ویک پاسخ ویک نه!


من شاعر نفرین شده ی چارمحالم...!!

رباعی

حبه ی ِ انگور ِ خیام است یا لبهای ِ توست؟

آآآی می چسبد رباعی خواندنت امشب عزیز !

مشکل

جا جای شهر ما از خاطراتت پر شده است..

راه رفتن بعد تو از هر مسیری مشکل است...!!

داغ آری

با تو گفتم "دوستم داری؟" تو خندیدی فقط!

  داغ "آری" بر دلم مانده ست با خندیدنت...

فرش ِ پانصد شانه

تو دو شانه داری و اندوه ِ انبوه ِ مرا...

  فرش ِ پانصد شانه ی تبریز هم باشد کم است...!!!

تک بیت

من غزل بودم ولی دست مرا از زندگی


آنقدر کوتاه کردی تا که تک بیتی شدم !!!

پاییز

از بس که خدا عاشق نقاشی بود

هر فصل به روی بوم، یک چیز کشید

یک بار ولی گمان کنم شاعر شد...

یک گوشه ی دنج رفت و پاییز کشید!

مدرسه

در مدرسه حتی تو نرفتی ز خیالش..

استاد از او هندسه پرسید، غزل گفت..!!

خواب

من دچار درد بی پایان شب بیداری ام ..

روزهای بی تو بودن خواب را از من گرفت...!!!

ایمان

یک طرف چشم تو و سمت دگر صوت اذان... 

وسط " لا" و" اله" قفل شده ایمانم!!

جنگنده

ارتشِ زیبایی ات کافیست، آرایش چرا؟!

اینقدر جنگنده! آن هم غیرِ بومی خوب نیست

سوژه

سوژه ای نیست برای غزل اینجا ای کاش

باد و طوفان شود و ربط به معشوق دهم..

خرمن

                   بسپار به دستان من این خرمن مو را

                   من زاده شدم ساقه ی گندم بشمارم

عاشقی

عاشقی کن بیخیال وصل وهجران ای عزیز

گاه گاهی جاده ها از شهر مقصد بهترند

مستی

از طعم لبت هرچه سرودم همه کذب است  

ناخورده می از حالت مستی چه توان گفت

معما

من معمای لبت را عاقبت حل میکنم! 

تو فقط باش و برایم هی معما طرح کن

گنج

اینکه در آغوش من بودی دلیلی ساده داشت

گنج معمولاً میان خانه ای ویرانه است

جنگ

من مشکلم با بوسه هایت حل نخواهد شد

چندی ست درسر فکر جنگی تن به تن دارم

سرفه

سرفه می کردم نه از دود و دَم و حساسیت

با هوای رفتنت شُش های من سازش نداشت....